nacht - club en label


beelden - Jente Waerzeggers





INTERVIEW                                                                08 dec 2021
Een maandagavond met Cabasa

Kevin brengt al een vijftal jaar muziek uit als Cabasa. Hij groeide op omringd door muzikanten en artiesten, en sinds hij is afgestudeerd heeft hij steeds zijn muzikale ambitie gevolgd. Daardoor heeft hij nu een heel gezonde en evenwichtige relatie met creativiteit, en kan hij ongeremd ontdekken en verder groeien.

“ Muziek is voor mij nooit een 9-5 geweest. Ik maak mijn beste werk snel en met een hoge focus. ”




Op een koude en donkere maandagavond kloppen we aan bij Kevin, en loodst hij ons zijn appartement in Anderlecht binnen. Terwijl er in de woonkamer zachtjes wat clubmuziek speelt, zitten we rond een tafel voor een glas water. We zijn allemaal nog maar net bekomen van het weekend, en Kevin is net klaar met zijn lessen in Electrical Engineering.

“Ik heb een beetje een voorsprong op deze materie: voor veel van mijn medestudenten is dit allemaal nieuw en moeilijk, maar ik ben al vrij bekend met principes zoals filters en EQ’s vanuit mijn producties. Ik hoop tegen het einde van mijn studies zelf mijn materiaal te kunnen repareren, en wie weet, zelfs zelf wat hardware te ontwerpen!”

Vlak nadat hij zijn middelbaar af maakte is Kevin een studie in grafische vormgeving begonnen. Voor Eclipse Tribez, het label dat hij samen met Martin Botte (Serge Taquin) runt, komt die skillset goed van pas: het informeert hun visuele stijl. Daarnaast kan Kevin ermee ook bijdragen aan EP’s die hij voor bevriende labels aanlevert. Zo maakte hij voor zijn EP op Eddy Larkin ook zelf het artwork.

Het was een aanpassing om na die lange creatieve periode terug te komen op zo’n ‘harde wetenschap’, maar Kevin heeft zijn voeting gevonden, en geniet wel van de uitdaging die zijn nieuwe studie hem brengt. Net als bij zijn muziek, is nieuwsgierigheid één van zijn grootste drijfveren.

“Het heeft me wat moeite gekost om mijn wiskunde-kennis opnieuw op te frissen, en het niveau ligt heel hoog, maar ik heb het altijd fijn gevonden om te begrijpen hoe dingen écht werken. Daarom vind ik coderen ook heel interessant. Toen ik grafische vormgeving studeerde, was het moeilijk om daarnaast ook echt te focussen op muziek maken, want die disciplines vereisen allebei dezelfde energie. Nu zit dat evenwicht opnieuw goed.” 


Muziek als leidraad


Kevin lijkt niet bang om nieuwe omgevingen op te zoeken: op 27-jarige leeftijd heeft hij al meermaals andere oorden opgezocht: Zijn jeugd spendeerde hij in Griekenland, Namen en Luik, en later trok hij naar Brussel, Birmingham en Londen, om dan uiteindelijk terug in Brussel te belanden. Zonder enige angst volgt hij zijn ambities en interesses, en muziek is steeds de rode draad.

“Toen ik naar Engeland trok, kwam ik eerst terecht in Birmingham. Daar had ik veel vrienden die ik vanop het internet kende, en die ook allemaal into mijn soort muziek waren. Birmingham zelf had echter niet zo heel veel te bieden wanneer het op nightlife aankomt, dus ben ik na een aantal nachten uit in de hoofdstad naar Londen verhuisd. Ik had was er barman in Rye Wax en heb er heel fijne momenten beleefd en heb er vrienden voor het leven gemaakt. Maar uiteindelijk miste ik België, dat had ik niet verwacht. Toen ik in Londen verbleef, gebeurden hier heel coole dingen. Ik zag nieuwe organisaties beginnen, en interessante mensen samenwerken. Voordat ik naar Engeland vertrok, had ik niet echt het gevoel dat de muziek die ik cool vond, hier hard leefde, maar dat is heel hard veranderd terwijl ik daar was. Op een bepaald moment werd ik ook meer en meer geboekt om terug in Brussel te spelen, dus was het voor mij ook logischer om terug te komen.

In Brussel is er een eenheid en een nabijheid die je ergens anders niet kan vinden. Sinds kort straalt die ook uit naar andere steden. Zoiets zou in Londen nooit mogelijk zijn: de stad is te groot en te divers.”

“ Uiteindelijk miste ik België, dat had ik niet verwacht. In Brussel is er een eenheid en nabijheid die je ergens anders niet kan vinden. ”



Terwijl we het over Engeland hebben, verschuift onze focus ook naar het zwaartepunt van de woonkamer: tegen één van de muren staan Kevins platenspelers, met een kallax van 4 bij 4 waarin vooral zijn meest club-georiënteerde platen gesorteerd zijn. De tabs die de platen onderscheiden variëren van een belgische vlag naar ‘electronic’ en ‘uk club’, maar worden snel specifieker en meer willekeurig.

“In Londen heb ik die platen een keer zo gesorteerd in één poging, en ik heb er niet veel aan veranderd in de tussentijd. Deze manier van sorteren maakt het voor mij gemakkelijk om snel de nummers te vinden die ik nodig heb wanneer ik ga draaien. Omdat dit deel van mijn collectie apart staat, kan ik er makkelijk en snel mee in de juiste headspace komen, want ik word niet afgeleid door platen die bijvoorbeeld voor gewone luistersessies op een zondagmiddag thuis zijn.”


Methodes en gestructureerde chaos



Deze strenge categorisatie die ook nog wat ruimte laat voor willekeurigheid, is een belangrijk stuk van Cabasas creatieve workflow. Kevin spendeert niet graag uren aan het doorpluizen van zijn hele platenkast, maar zet alles zo op dat een korte en intensieve effort hem snel goed resultaat oplevert. Hetzelfde principe geldt voor zijn producties: zijn hardware staat in zijn kamer, waardoor hij snel kan beginnen producen wanneer hij dat wil, en wanneer hij dat doet, gebeurt het snel en intensief. Alle elementen moeten juist staan.

“Awo Ojiji is afgelopen weekend op bezoek gekomen, en we waren de hele tijd van plan om samen wat muziek te maken, maar uiteindelijk zijn we elke dag uitgegaan, waardoor we altijd laat en vrij moe opstonden. Ik ken veel mensen die meteen na het uitgaan hun beste muziek maken: ze komen thuis en gieten de energie en impressies die ze net opdeden meteen in hun eigen producties. Persoonlijk vind ik dat moeilijker: ik moet gefocust en goed uitgerust zijn, want anders weet ik op voorhand dat ik niet tevreden ga zijn met het resultaat. Vroeger maakte ik de fout om me zorgen te maken over hoe veel ik afmaakte, maar ik heb nu geleerd om blij te zijn met wat ik als af beschouw. Voor mezelf volstaat het op dit moment om enkele releases per jaar te doen, en ik stuur in die capaciteit demo’s uit.”

Wanneer we het hebben over output en inspiratie, blijkt dat de lockdowns een serieuze impact hebben gehad op Kevins workflow:

“Ik ben nooit echt gestopt met muziek maken, maar het is pas redelijk recent dat ik echt nieuwe nummers heb afgewerkt. Horst heeft me daarin geholpen: het was het eerste echte festival sinds lockdown en het heeft me echt aangezet om opnieuw clubmuziek te maken. Tijdens lockdown was dat heel moeilijk, want ik kreeg geen creatieve input door zelf clubmuziek te beleven. Het is voor mij cruciaal dat ik de muziek die ik maak ook echt kan voelen en horen zoals hij bedoeld is, dus in dit geval luid en in donkere ruimtes vol mensen!”

“ LVN711 is voor mij een mooi eind van een hoofdstuk. Voor een liveset blijven de meeste nummers eigenlijk gewoon ruige ideeën die ik ter plaatse uitwerk, maar we hadden allemaal het gevoel dat dit nummer in het bijzonder een heel coole track kon worden als hij werd afgewerkt en er een goeie mixing en mastering aan te pas kwam. ”



Hoewel de tracks van Cabasa heel erg gevarieerd zijn in tempo en genre, zijn er wel een aantal lijnen die doorheen zijn hele discografie lopen: ons vielen bijvoorbeeld een obsessie met ritmische percussie en analoge synthesizers meteen op. Het lijkt alsof Kevin met elke nieuwe productie en een manier vindt om nieuwe aspecten van die thema’s uit te diepen.

“Ik werk in fases: soms ben ik heel hard geïnteresseerd in ambient en meloldische nummers, en soms kan ik me net verliezen in het uit elkaar halen van een dans-track, om echt te zien welke principes dat doet werken in de context van een club. Dat hangt echt heel erg van mijn humeur en mijn recente ervaringen af. LVN711 kwam tot stand terwijl ik improviseerde voor de Ambient Brunch in november vorig jaar. Voor een liveset blijven de meeste nummers eigenlijk gewoon ruige ideeën die ik ter plaatse uitwerk, maar we hadden allemaal het gevoel dat dit nummer in het bijzonder een heel coole track kon worden als hij werd afgewerkt en er een goeie mixing en mastering aan te pas kwam. Het is ook echt een leuke link tussen mij en nacht: ik vind het fijn dat de EP een verzameling van drie totaal verschillende tracks is geworden, want zo is de essentie van nacht als organisatie ook duidelijk: de clubnights en de andere initiatieven maken ruimte voor heel verschillende types muziek.

Deze track is voor mij ook een mooi eind van een hoofdstuk. Nu ik zelf weer wat ben gaan feesten, voel ik me weer opgeladen en in de club-sfeer, waardoor ik ook weer meer zelfzeker wat club-tracks kan afmaken. Die komen er aan op Eclipse Tribez, ergens volgend jaar.”

woorden: Leendert Nijns

︎︎︎ Kom alles te weten over NACHT01